ΧΑΡΑ ΑΝΔΡΕΙΔΟΥ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ
Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 05 Αυγούστου 2013 19:27
Την Παρασκευή 9 Αυγούστου το Βιβλιοπωλείο της Ελένης Θεοδωρίδου(Ασπροβάλτα) και οι εκδόσεις Ψυχογιός σας προσκαλούν στον πεζόδρομο της Ασπροβάλτας όπου η συγγραφέας Χαρά Ανδρεΐδου παρουσιάζει το νέο της βιβλίο με τίτλο: Ημερολόγια Διαδρομών.
Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με τους αναγνώστες και θα υπογράψει αντίτυπα του νέου βιβλίου της.
Η ΧΑΡΑ ΑΝΔΡΕΪΔΟΥ γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει, σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, Παιδαγωγικές Επιστήμες, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης, καθώς και Μουσειολογία. Έχει κάνει διδακτορικό στην Κλασική Αρχαιολογία και μεταπτυχιακό στην Ανοικτή Εκπαίδευση. Εργάστηκε κατά διαστήματα σε όλους αυτούς τους τομείς, όπως και σε πολλούς άλλους, για να την κερδίσει στο τέλος η εκπαίδευση. Όπως λέει η ίδια: «Δε ζωγραφίζω, δε χορεύω, δεν ξέρω να παίζω μουσική, ο δικός μου τρόπος για να εκφράζομαι είναι με τις λέξεις…» Επίσης πάλι από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορεί και το μυθιστόρημά της Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ.
Πρόσφατα διάβασα μία συνέντευξη που όταν ρωτήθηκε για το μήνυμα που θέλει να μεταφέρει μέσα από το βιβλίο της «Ημερολόγια διαδρομών» είπε : «Δεν ξέρω αν πρέπει απαραίτητα να υπάρχει ένα μήνυμα πίσω από κάθε βιβλίο. Το βιβλίο μπορεί να το διαβάσει ο καθένας με τον δικό του τρόπο και να το καταλάβει ανάλογα με το τι κουβαλάει μέσα του, τι θέλει να πιστέψει, τι θέλει να απορρίψει. Το βιβλίο μιλάει για τον μικρό κόσμο που δημιουργούν δυο άνθρωποι, θέτοντας οι ίδιοι τα όρια του και αναιρώντας τα από κοινού, χωρίς να τους ενδιαφέρει να ορίσουν, να κατονομάσουν, να δώσουν ταμπέλα στα όσα νιώθουν. Αν πρέπει να υπάρχει ένα μήνυμα θα έλεγα πως είναι μια προτροπή, να βγούμε από τα στεγανά μας, να απλώσουμε το χέρι στους ανθρώπους δίπλα μας, να δεχθούμε την ανακούφιση από την επαφή• να αποδεχόμαστε τους εαυτούς μας, τις ανάγκες μας, τις αλήθειές μας, τις αντοχές μας, αλλά επίσης να αποδεχόμαστε και την αλήθεια των άλλων. Δεν μπορούμε να αποκοπούμε ούτε από τον κόσμο γύρω μας, αλλά ούτε και από τον κόσμο μέσα μας, ο οποίος μας δείχνει τον δρόμο που μπορούμε να πάρουμε κάθε φορά. Και πάλι είναι δική μας επιλογή το πώς θα περπατήσουμε πάνω σ’ αυτόν τον δρόμο. Και, τέλος, να δεχθούμε τον χρόνο ως συνοδοιπόρο μας, πανταχού παρόντα στη ζωή μας, συνεχώς εξελισσόμενο. Η άρνηση του χρόνου, η απαίτηση να υπάρχει μόνο ως μονολιθική αιωνιότητα, «για πάντα», πιστεύω πως είναι μια από τις μεγαλύτερες πηγές των δεινών μας.»
Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 05 Αυγούστου 2013 19:27
Την Παρασκευή 9 Αυγούστου το Βιβλιοπωλείο της Ελένης Θεοδωρίδου(Ασπροβάλτα) και οι εκδόσεις Ψυχογιός σας προσκαλούν στον πεζόδρομο της Ασπροβάλτας όπου η συγγραφέας Χαρά Ανδρεΐδου παρουσιάζει το νέο της βιβλίο με τίτλο: Ημερολόγια Διαδρομών.
Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με τους αναγνώστες και θα υπογράψει αντίτυπα του νέου βιβλίου της.
Η ΧΑΡΑ ΑΝΔΡΕΪΔΟΥ γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει, σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, Παιδαγωγικές Επιστήμες, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης, καθώς και Μουσειολογία. Έχει κάνει διδακτορικό στην Κλασική Αρχαιολογία και μεταπτυχιακό στην Ανοικτή Εκπαίδευση. Εργάστηκε κατά διαστήματα σε όλους αυτούς τους τομείς, όπως και σε πολλούς άλλους, για να την κερδίσει στο τέλος η εκπαίδευση. Όπως λέει η ίδια: «Δε ζωγραφίζω, δε χορεύω, δεν ξέρω να παίζω μουσική, ο δικός μου τρόπος για να εκφράζομαι είναι με τις λέξεις…» Επίσης πάλι από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορεί και το μυθιστόρημά της Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ.
Πρόσφατα διάβασα μία συνέντευξη που όταν ρωτήθηκε για το μήνυμα που θέλει να μεταφέρει μέσα από το βιβλίο της «Ημερολόγια διαδρομών» είπε : «Δεν ξέρω αν πρέπει απαραίτητα να υπάρχει ένα μήνυμα πίσω από κάθε βιβλίο. Το βιβλίο μπορεί να το διαβάσει ο καθένας με τον δικό του τρόπο και να το καταλάβει ανάλογα με το τι κουβαλάει μέσα του, τι θέλει να πιστέψει, τι θέλει να απορρίψει. Το βιβλίο μιλάει για τον μικρό κόσμο που δημιουργούν δυο άνθρωποι, θέτοντας οι ίδιοι τα όρια του και αναιρώντας τα από κοινού, χωρίς να τους ενδιαφέρει να ορίσουν, να κατονομάσουν, να δώσουν ταμπέλα στα όσα νιώθουν. Αν πρέπει να υπάρχει ένα μήνυμα θα έλεγα πως είναι μια προτροπή, να βγούμε από τα στεγανά μας, να απλώσουμε το χέρι στους ανθρώπους δίπλα μας, να δεχθούμε την ανακούφιση από την επαφή• να αποδεχόμαστε τους εαυτούς μας, τις ανάγκες μας, τις αλήθειές μας, τις αντοχές μας, αλλά επίσης να αποδεχόμαστε και την αλήθεια των άλλων. Δεν μπορούμε να αποκοπούμε ούτε από τον κόσμο γύρω μας, αλλά ούτε και από τον κόσμο μέσα μας, ο οποίος μας δείχνει τον δρόμο που μπορούμε να πάρουμε κάθε φορά. Και πάλι είναι δική μας επιλογή το πώς θα περπατήσουμε πάνω σ’ αυτόν τον δρόμο. Και, τέλος, να δεχθούμε τον χρόνο ως συνοδοιπόρο μας, πανταχού παρόντα στη ζωή μας, συνεχώς εξελισσόμενο. Η άρνηση του χρόνου, η απαίτηση να υπάρχει μόνο ως μονολιθική αιωνιότητα, «για πάντα», πιστεύω πως είναι μια από τις μεγαλύτερες πηγές των δεινών μας.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου