Σχετικα΄με την παρουσίαση του βιβλίου μου στους Αμπελόκηπους

Έγινε τελικά την Πέμπτη το βράδυ η παρουσίαση του βιβλίου μου από το Δήμο Αμπελοκήπων-Μενεμένης, η οποία είχε αναβληθεί την προηγούμενη εβδομάδα εξαιτίας της ξαφνικής καλοκαιρινής μπόρας. Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά. Ο δήμαρχος Αμπελοκήπων-Μενεμένης, Λάζαρος Κυρίζογλου, μίλησε με πολύ ζεστά λόγια για την ανάγκη, ακόμη πιο επιτακτική στην παρατεινόμενη κρίση που βιώνουμε όλοι μας, ανάγκη για ανθρώπους που να γράφουν αλλά και να διαβάζουν. Η αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Μαρία Αποστολίδου, συντόνισε συνολικά την εκδήλωση με ιδιαίτερη κομψότητα. Ο Γρηγόρης Μπρέντας, ενεργό μέλος της τοπικής μας κοινωνίας σε όλους τους τομείς, ένας από τους πρώτους ανθρώπους που είχε διαβάσει το βιβλίο πριν ακόμη εκδοθεί, μίλησε από καρδιάς για το βιβλίο, προσεγγίζοντάς το στη σωστή του διάσταση, αυτήν των συναισθημάτων που μοιράζεται ο αναγνώστης με τον συγγραφέα, τη μαγική εκείνη στιγμή της ταύτισης. Η Βασιλική Τζάμου, με το ιδιαίτερο ταλέντο και την ευαισθησία της, ζωντάνεψε μπροστά μας σκηνές από τη σχέση των δυο ηρώων, ενώ ο Κώστας Κρικέλης, με την κιθάρα του, συνόδεψε μουσικά τις ομιλίες μας και φόρτισε συναισθηματικά την ήδη φορτισμένη ατμόσφαιρα.
Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όλους όσους παρευρέθηκαν στη βραδιά αυτή, φίλους, συναδέλφους, παλιούς συμμαθητές, συνδημότες. Οι περισσότεροι είχαν έρθει και την προηγούμενη Πέμπτη, όταν η εκδήλωση αναβλήθηκε, και γι αυτό τους ευχαριστώ διπλά.
Επιθυμώ να μοιραστώ με όλους σας την τελευταία παράγραφο της ομιλίας μου, την οποία και παραθέτω εδώ:
«Οι περισσότεροι από μας δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με τον εαυτό μας, θεωρούμε πως οι αντιδράσεις μας σε όσα μας συμβαίνουν είναι υπερβολικές, παράλογες, παθολογικές και ζούμε σε μια συνεχή εσωτερική απαξίωση. Όταν έγραφα το βιβλίο ευχόμουν ο αναγνώστης διαβάζοντάς το να αναγνωρίσει μέσα του κομμάτια από τον εαυτό του και να νιώσει πως δεν είναι μόνος του στον κόσμο. Να καταλάβει πως δεν είναι ο μοναδικός που βιώνει ανάλογες καταστάσεις ή έχει τέτοιες αντιδράσεις κι αυτό να του δώσει μια αίσθηση παρηγοριάς, ανακούφισης και συντροφικότητας. Τώρα πια, τρεις μήνες μετά την πρώτη κυκλοφορία του βιβλίου, τώρα που το έχει διαβάσει πολύς κόσμος και μου στέλνουν ή μου λένε κριτικές και σχόλια, νιώθω πως τον στόχο μου αυτόν τον έχω κατακτήσει. Είναι πολλοί αυτοί που μού λένε πως μέσα στο βιβλίο βρήκαν επιτέλους γραμμένα όλα αυτά που οι ίδιοι νιώθουν και δεν μπορούν – για διάφορους λόγους - να εκφράσουν. Ή ότι ταυτίζονται με τους ήρωες του βιβλίου κι είναι σαν να βλέπουν και να ακούν τον εαυτό τους να εκφράζει επιτέλους όλα αυτά που καταπιέζει μέσα του και κοντεύουν να τον πνίξουν. Θέλω να σας πω, με ανοιχτή ψυχή, πως αυτό το μοίρασμα, η επικοινωνία και η ανακούφιση των αναγνωστών μου είναι η δική μου λύτρωση…»